“Psst… wil je veel geld verdienen?” Op weg naar een vriend liep de 17-jarige Tjerk Ridder op een donkere avond over de Slotlaan. Toen hij langs Muziekcentrum De Wilde kwam sprak een man hem aan. “Nee, zei ik. Wat wil je dan, vroeg de man. Spontaan zei ik ‘ik ben muzikant’. Dat is inderdaad heel wat anders, zei hij en liet me met rust. Ik bedacht het ter plekke maar realiseerde me meteen: ja, dat ben ik. Ik ben weg uit de mainstream, het benadrukte mijn eigenheid. Ik ben een muzikant.”
door Hans van Oosterhoudt
Een paar jaar eerder, als brugklasser op De Breul werd Tjerk als door een bliksemschicht getroffen tijdens zijn eerste muziekles. “Mijn muziekdocent
Joep de Cloet speelde een blues op de piano. Tranen schoten me in de ogen, zo diep was de resonantie. Door die piano opende zich een hele wereld voor me. De blues omvat een universum aan emoties. Van melancholie tot blijdschap, liefdesverdriet. Er zit heel veel waarachtigheid in de blues. Het is de muziek van pijn en verdriet om ongelijkheid, van slavernij, maar ook van hoop en verandering. Change is de rode draad die je met je hart kun pakken.”
In het muzieklokaal stond een groot drumstel. “Dat basale van drummen had een grote aantrekkingskracht op me. Ik oefende overal. Tijdens de wiskundeles probeerde ik stiekem onafhankelijk van elkaar twee ritmes te slaan. Thuis wilde ik ook een drumstel, maar dat vonden mijn ouders niet zo’n prettig idee. Alleen maar een hi-hat dan? Later kwam er een snare bij, toen toch ook een bassdrum en op mijn zestiende speelde ik in een bluesband. De drums werden een bas, de bas een elektrische gitaar. Want in de drums kon ik mijn expressie niet kwijt. Ik wilde liedjes schrijven.”
Albumrelease
WOE 15 NOVEMBER ’23 20.15 Tjerk Ridder Band Bonne Route!
Het streamingalbum met de negen songs over de tocht van Tjerk en ezel Lodewijk komt uit op 11 november, de dag van Sint Maarten. Tjerk speelt met de Tjerk Ridder Band die bestaat uit Jochem Braat op vleugel, Yordi Petit op drums, Caroline Kamp op fretloze bas, Matt Daniel op Hammondorgel en Jorn ten Hoopen op elektrische gitaar. Hij is ook de producer. Tjerk zingt en speelt akoestische gitaar. Wie alvast een voorproefje wil: beluister op Spotify de twee singles van het album. In het voorprogramma speelt zangeres Noah Claassen, die zichzelf begeleidt op piano. Ze speelt eigenzinnige Nederlandstalige liedjes, abstracte vergezichten gebaseerd op het dagelijks leven.”
Maar muzikant worden, dat mocht Tjerk niet. Hij werd met vele omwegen theatermaker. Levensverhalen en geschiedenis boeien hem. Hij ging reizen maken die de inspiratie voor zijn theatervoorstellingen vormden. Met verhalen, film en songs. Hij regelde een caravan maar geen auto en hij ging op zoek naar trekhaken, naar mensen die hem stukje bij beetje mee wilden nemen naar Istanboel. In drie maanden tijd brachten 53 chauffeurs hem daar naartoe. “Trekhaak Gezocht! Je hebt anderen nodig om verder tekomen’ maakt zichtbaar wat er kan gebeuren als mensen zich open durven stellen voor het onbekende.” Later reisde Tjerk met zijn Belgisch trekpaard Elvi langs plekken van vrijheid en onvrijheid, van festival tot gevangenis.
“Ik wilde vooral met mensen spreken over de betekenis van persoonlijke vrijheid.” “Beide reizen waren een fysieke en mentale uitputtingsslag.
Maar ik wilde een derde reis maken. Als een moderne pelgrim ging ik op weg. Met mijn ezel Lodewijk en mijn gitaar liep ik het Europese Sint Maartenpad, op zoek naar solidariteit en saamhorigheid in deze tijd.” Het pad loopt van Parijs naar Groningen. Onderweg staat Sint Maarten centraal, de Romeinse soldaat die in de vierde eeuw bij de stadspoort van Amiens zijn mantel in tweeën sneed en deelde met een bedelaar. “Voor eten en drinken en een slaapplaats was ik afhankelijk van de mensen die ik onderweg hoopte te ontmoeten.”
De reis bleek uitputtender dan hij had gedacht. Onderweg ontmoette hij de elementen, het tempo van de tijd, overweldigende saamhorigheid, maar bovenal zichzelf. De weg naar huis was lang, kwetsbaar en grensverleggend. Naar aanleiding van deze reis maakte Tjerk de voorstelling Bonne Route! en het gelijknamige boek.
Je mag je ogen dichtdoen
In die voorstelling hoor je negen Nederlandstalige liedjes, waarin Tjerks ervaringen op deze reis doorklinken. “Die songs zijn onderdeel van de voorstelling, maar ze staan daarin niet centraal.” Ze zijn nu gebundeld in een streamingalbum, dat woensdag 15 november in het
Beauforthuis in première gaat. “De liedjes en de muziek gaan nu hun eigen leven leiden. In de theatervoorstellingen is het visuele erg aanwezig. In het concert komt de focus op horen en luisteren. Je mag er je ogen bij dicht doen of dansen.”
Tjerk voelt in zijn liedjes dat hij mag staan op de schouders van mensen die hem geïnspireerd hebben. “Singer-songwriters uit de jaren zestig en zeventig, die door dik en dun hun verhalen bleven vertellen. Maar ook James Brown, die rare dingen heeft gedaan, maar altijd zo’n drive heeft gehad om verhalen te vertellen en daarbij de mensen te eren die hem voorgingen. Verhalen die vertellen dat verandering mogelijk is. Iets daarvan wil ik ook doorgeven in de teksten van mijn songs met mijn eigen ervaringen. Teksten in het Nederlands, waar de Engelstalige clichés van de blues niet in terecht komen. Teksten die uit mijn ervaringen komen, liedjes die hoop en troost bieden.”
“Voor mij is dit echt een moment. Niet het filmmateriaal, niet die interactie met de verteller, maar alleen de liedjes. Hiermee spin ik een nieuwe rode draad.”